‘’Nomofobi’’

Bizim kadar telefona bağlı bir ülke var mı acaba?

Herkesin elinde telefonlar sosyal medya bağımlılığı. Dur şunu da koyayım, bunu da paylaşayayım, kimisi sürekli mesajlaşıyor, kimisi maillerini kontrol ediyor, kimisi boş videolar izliyor.

Geçen arkadaşlarımla  buluştum. Yemek yemeğe çıktık ama ne yazık ki hepsinin elinde telefon kimisi mesajlaşıyor, kimisi aramada. Ee biz muhabbet etmeyeceksek neden buluştuk? Tiyatroya gidelim desem telefondan izleriz bir şeyler diyecekler neredeyse.

Şöyle bir etrafa baktığımda yan masada oturan yaşlı çiftinde ellerinde telefon olduğunu gördüm. Şaşırmadım ama üzüldüm. Yediden yetmiş’ e herkeste aynı durum telefon hastalığı! Nedir bu sosyalleşmek mi?

Hayır, hastalık. ‘’ Nomofobi.’’

Türkiye cep telefonuyla en çok konuşan ülke. Bir tanıdığım var beş ayda bir hat değiştiriyor. Bu konuda da başta geliyoruz diye düşünüyorum.

Bir çoğumuz evde, iş yerlerimizde cep telefonundan gözlerimizi ayırmıyoruz. Sokakta yürürken mesajlaşan, yemek yerken bile video açıp öyle yemek yiyen bir millet olduk. Yalnızlaştık. İçimize kapandık.

Çevreme baktığımda  arkadaşlarımda bu hastalığın olduğunu gördüm. Telefon yanında olmadığında huzursuzluk hissi, telefon bozulur diye korkmak, sarj biter bitmez eve gitme isteği, az interneti kaldığında daha bitmeden internetsiz kalmamak için yenilemek gibi huylarınız varsa sizde bağımlısınız.

Telefonun, internetin hayatımıza sayısız faydası olduğu doğru. Ancak kontrolü kaybetmeden, ölçülü kullanmak önemli. Yüz yüze görüşmek yerine görüntülü konuşmaya başlandı. Kültürel faaliyetler sıfırlandı hayatımızda.

Farkında olmadan kendimize fiziksel olarak ta zarar vermeye başlıyoruz. Küçücük çocukların ellerinde tabletler eksik olmuyor, duruş bozuklukları meydana geliyor. Anneler çocuğunu uyutmak için internetten ninniler açıp uyutur oldu çocuklarını. Çocukları küçüklükten internete alıştırıyorlar kendi hayatlarını kolaylaştırdıklarını zannederken.  Annelerin ileri dönemlerinde çocuklarının içe kapanık olmamaları için tabletlerle çocukları susturmamaları gerekli.

Kafamızı kaldırıp normal hayata dönmek, bakmak lazım.

Hayatımız bir telefondan ibaret olmamalı.